Dokąd zmierzacie ?

Wstawiłam dzisiaj cztery posty. Pisałam o wierze w siebie. w swoje zdolności i umiejętności. O zainwestowaniu w siebie. Prosiłam i namawiałam do szerszego spojrzenia na otaczający świat. Niestety temat okazał się za trudny dla dużej ilości ograniczonych opiekunek. Ograniczonych tylko do pampersów, kupek, biegunek. I jestem trochę rozczarowana , że dla większości sympatyków mojej strony życie zaczyna się od pracy jako opiekunka i kończy się na pracy opiekunki. Żyją życiem opiekunki..a właściwie to żyją życiem swoich podopiecznych. Poza ta pracą niczego już od życia nie oczekują, niczego nie pragną, nie mają marzeń.
A ja mówię..to nie jest życie..to wegetacja w ciemnogrodzie. To upodabnianie się do życia podopiecznego, który często poza czubkiem własnego nosa niczego nie dostrzega, niczym się nie interesuje. Wystarczy, że pogada o chorobach, zje albo i nie, czasami bezmyślnie popatrzy w telewizor.
Mam wrażenie, że podobają Wam się te tematy, w których piszę o agencjach..a jeszcze lepiej gdy je krytykuję. Tylko ileż można ? Bo gdy o agencjach piszę dobrze, to już zaczyna się kręcenie nosem, zarzucanie mi stronniczości czy wręcz nieuczciwość.
Podoba Wam się, gdy piszę i krytykuję pseudo-opiekunki. Ale są przecież i te dobre, normalne. Ale o tym lepiej nie pisać..bo po co. To przecież takie nudne..gdy wszystko się układa, gdy dopisuje nam szczęście, gdy mamy dobry humor. O wiele ciekawiej czyta się o niedobrych agencjach, niedobrych opiekunkach, parszywym życiu, kłótniach i wyzwiskach na grupach.
Nie interesuje Was normalność, nie interesuje dobre , radosne życie. Nie interesuje Was książka, teatr, jakaś pasja, bo lepiej oglądać świat w szarościach niż dowiedzieć się, że życie ma barwy.
Dokąd zmierzacie? ..czyżby donikąd ? Gdzie zagubiłyście ciekawość dzieciństwa, wyobraźnię ?
/EE/