Byłam opiekunką

Pisząc wczorajszy post płakałam. Nagle wróciły wspomnienia. Na nowo czułam ból kolan, któr musiałam ugiąć, aby być tu i teraz. Ale płakałam też, gdy czytałam niektóre komentarze w grupach. Komentarze nienawiści, komentarze krytykujące mnie, moje wybory i decyzje. Tu nie chodziło o moją historię ale chciałam ukazać, że wiele kobiet, mimo, że jest na bardzo złych miejscach zjechać do domu po prostu nie mogą. Nie mogą zawieść swoich bliskich, swoich dzieci. Prosiłam o zrozumienie, bardziej skłaniałam się o pomoc dla tych kobiet, o uświadamianie im, że można inaczej, że można lepiej, niz o oskarżanie ich, naśmiewanie się. Płakałam wczoraj gdy deptano moje życie i życie innych kobiet, które tam są i trwają. A deptały, głównie te empatyczne opiekunki, te dobre i serdeczne. Opiekunki z powołania. Ironia losu ? Dla mnie to potwory w ludzkiej skórze, wykolejone serca, wykolejone mózgi. Brak człowieczeństwa.
Ktoś powiedział, że ładnie piszę ale opiekunką to ja dobrą nie jestem. Nie nadaję się.
Ha...skończyłam kurs w Niemczech dla demenzbetreuung, pracuję 13 lat w tym około 5 tylko z pacjentami demencyjnymi..i nadal się nie nadaję. A nadają się te nieokrzesane, chamskie, wulgarne, które jednego zdania poprawnie nie potrafią sklecić. Gdzie brak im i ogłady i zrozumienia dla drugiego człowieka.
Fakt, nigdy nie twierdziłam, że jestem opiekunką z powołania, że to moja misja. Podjęłam tę pracę bo musiałam i starałam się ją wykonywać dobrze. Nie perfekcyjnie, ale dobrze, bez szkody dla pacjenta, bez wchodzenia z buciorami w życie rodzin podopiecznego.
Wracam myślami do moich lat wczesnych. Najpierw po szkole byłam laborantką medyczną, potem po studiach główną księgową jednej z większych firm w moim mieście. Wczasach wielkich zmian postanowiłam pójść na swoje i otworzyłam sklep z pakowaniem prezentów, dekoracją kościołów, sal bankietowych, w międzyczasie jednak parę godzin dziennie pracując w kancelarii prawniczej.
Śmierć mojej Mamy przewróciła moje życie do góry nogami. Nagle los spłatał mi figla i musiałam wyjechać i zostać opiekunką. I teraz z perspektywy czasu, pamiętając słowa, "że nie jestem dobrą opiekunką", myślę w czym ja byłam dobra? Czy dążyłam do perfekcji? Cieszę się, że pomimo sukcesów zawodowych nie utraciłam cech człowieczeństwa, których pozbawionych jest tak wiele opiekunek. Mimo, że obracałam się wśród tzw. elit mojego miasta, nigdy nie zapomniałam o drugim człowieku, często tym w potrzebie.
I z tego jestem dumna. Nie czuję się szmatą, bo wiele z Was z mądralińskich nie osiągnie choćby setnej części tego co ja osiągnęłam. To, że musiałam się nauczyć pokory,że musiałam niejednokrotnie zgiąć kolano nie zrobiło ze mnie szmaty, głupiej ale mnie wręcz wzmocniło, bardziej wyraźniej wytyczyło ścieżkę moich marzeń i ambicji. A Wy wydające tak złośliwe osądy o drugim człowieku, często biedniejszych od Was udowodniłyście tylko, że jak zerami jesteście tak i zerami umrzecie.
Ktoś się teraz obrazi, ktoś powie nieprawda. Bzdury. Czyżby?
Byłam wczoraj u prawnika, aby dowiedzieć się o postępach mojej sprawy, które mu powierzyłam. W pewnym momencie, pewnie przez kurtuazję pan mecenas zapytał o mojego bloga. Pokazałam mu i mój wpis i komentarze, mądralińskich, wszystkowiedzących. Czytajac ponownie te komentarze płakałam i pytałam "co to za ludzie?', "To jakieś potwory, indywidua", "są zimne i wyrachowane".... "...i prymitywne Pani Ewo" - dopowiedział Pan Mecenas. Spojrzałam na niego i nagle usłyszałam "Teraz już Pani wie, dlaczego nie chcę prowadzić spraw opiekunek. I dlaczego większość dobrych kancelarii zamyka przed nimi drzwi. Przychodzą i oskarżają od złodziei, oszustów, kretynów, wszystkich. począwszy od chorych ludzi a skończywszy na agencjach. Nie potrafią często sklecić jednego zdania, ale za to świetnie znają prawo, przepisy.  Może i dzieje się opiekunkom krzywda, ale prawda jest taka, że słysząc słowo opiekunka z Niemiec na myśl przychodzą kradzieże, prostytucja, pijaństwo. I dlatego nikt wam pomagać nie będzie. Ciężko będzie namówić, czy to prasę, czy urzędników, polityków aby nachylili się nad poprawą i regulacją przepisów, aby Wam ulżyć i pomóc, bo rzeczywiście agencje żerują często na Waszej niewiedzy, biedzie".
Smutne to słowa, smutna perspektywa, ale jednak po chwili staję w obronie tych normalnych, prostych, uczciwych kobiet. Pokazuję i te dobre komentarze, ale po wyrazie Jego twarzy, widzę, że go nie przekonuję. Mówię o kobietach wykształconych, opiekunach medycznych, którzy z pełnym zaangażowaniem wykonują  tę ciężką pracę.  Jednak słowa "smrodu nie zakryje zapach perfum" definitywnie kończą ten wątek rozmowy.
Taki wizerunek ma "opiekunka". Wizerunek wypracowany przez lata i do czasu gdy agencje nie zaczną selekcjonować opiekunek, zdecydowanie rezygnując z tych głośnych, nieokrzesanych, chamskich bab, taki wizerunek pozostanie. A przecież ten zawód wymaga tyle poświęceń, tyle serca, wręcz winien być na piedestale zawodów, a jednak smród, który pozostawiają prymitywy, sprawia, że wizerunek opiekunki jest nadszarpnięty. Zamiast słowem "opiekunka" wzbudzać szacunek, wiele roszczeniowych bab sprawiło, że wzbudza "pogardę".
Wczoraj odpowiadając na komentarz powiedziałam, że nie chce już być jedną z Was, że nie chcę już mówić o sobie "że jestem opiekunką", bo to żaden zaszczyt, żadna chwała. Czas się odciąć od chamstwa, znieczulicy, braku szacunku dla drugiego człowieka. Czas aby ludzie przestali mnie kojarzyć z ograniczeniem umysłowym pseudo-opiekunek, brudem i smrodem, który pozostawiają po sobie i to nie tylko na fb. Bo w realu, w pracy, gdy już wyjeżdżają do domu ten smród pozostawiają w domach podopiecznych. Bo nie da się ukryć pod przykrywką wymuszonego uśmiechu, -chamstwa, apodyktyczności, ograniczenia i braku kultury.
Wiem, że ten wpis sprawi przykrość głównie tym miłym, dobrym kobietom. Kobietom ciepłym, serdecznym i uczciwym. Poznałam je, rozmawiam z nimi, są stałymi gośćmi na mojej stronie. Darzę je wielkim szacunkiem za pracę, którą wykonują. One także dostrzegają chamstwo tych innych. Nie raz to krytykują, częściej omijają. Ich głos rozsądku jest często niestety  niesłyszalny...a szkoda. One też nie pasują do tych "prawdziwych opiekunek z empatią". One też wiedzą doskonale, że krzykaczki psują im reputację i wizerunek polskiej opiekunki. I one dzisiaj zrozumieją mój wpis.
Na prymitywach mój post nie zrobi żadnego wrażenia. Nadal  w swojej niewiedzy będą miały wrażenie, że robią za gwiazdy. Niedouczone, agresywne,bez ambicji i honoru, poniewierane w domach, zakompleksione indywidua.
/EE/