Roszczeniowe opiekunki

Pamiętam tamte czasy...14 lat temu gdy zaczynałam swoją przygodę jako opiekunka osób starszych. Wtedy jeździłyśmy głownie na "czarno". Byłyśmy szczęśliwe gdy nie brakowało jedzenia, gdy miało się szczęście na dwie godziny pauzy, gdy nikt nas nie wyrzucał po tygodniu pracy bez kasy. A już telewizor w pokoju to był nasz szczyt marzeń tak jak jedna rozmowa na tydzień z Polską.
Teraz wiele się zmieniło...Mamy czas wolny, przynajmniej na piśmie czas pracy na tydzień /ilość godzin/, mamy internet. Jeśli są problemy z jedzeniem to wydzwaniamy do agencji prosząc o interwencję. Choćby psychicznie czujemy się pewniej mając  agencje za sobą. Ileż to bowiem razy straszymy rodziny że zadzwonimy do agencji na skargę. Powoli, ale jednak opiekunki podnoszą głowy. Są bardziej świadome swoich praw, są lepiej wyszkolone /przynajmniej część z nas/. Coraz częściej walczą  przed sądami dochodząc swoich praw.
Niestety niektórym opiekunkom ta pewność doprowadziła do tego, że im więcej mają tym więcej narzekają, tym więcej żądają. Już nie zaczynają pracy od poznania swoich obowiązków ale od wykrzykiwania swoich żądań, od  kontroli nowego miejsca, czy aby wszystko mają.
Nie bez powodu piszę ten post. Coraz częściej na swojej drodze spotykam bowiem opiekunki, którym już dosłownie w mózgach się poprzewracało. Za pieniądze rodzin czy też podopiecznego  zakupują szampony, lakiery do włosów, żele pod prysznic...ba nawet spotkałam dwie Panie które kupowały papierosy. Bo przecież im się należy. A przecież wszystkie akcesoria potrzebne opiekunce winna opiekunka zakupywać na własny koszt. Co innego mydło, płyny do dezynfekcji rąk..ok, to nam jest potrzebne w pracy..ale szampony, podpaski dla siebie ?  Tylko patrzeć gdy za moment opiekunka na koszt rodziny będzie zakupywać buty, odzież bo przecież musi jakoś wyglądać. Jak to łatwo jest wydawać cudze pieniądze. Pieniądze na które ktoś musiał być może ciężko pracować.
Pomijam fakt, że często przyjezdna opiekunka zaczyna od wyliczania, że pampersów nie zmienia /bo ona się brzydzi/, że nie będzie jadała z podopiecznym bo on mlaska...itd. itp..
Narzekam często na agencje, bo rzeczywiście w pędzie zarabiania kasy zapominają nieraz o tej opiekunce. Że zarabiają kasę na naszych garbach,  niesłusznie potrącają kary....ale i współczuję agencjom. Współczuję agencjom, gdy muszą się "użerać: z roszczeniowymi opiekunkami. Gdy muszą wysłuchiwać tylko narzekań i skarg nie zawsze uzasadnionych. Mimo wielu łez wylanych w Niemczech nigdy nie zamieniłabym się z agencjami miejscami. Nigdy nie chciałabym być po tamtej stronie i znosić często nieuzasadnione roszczenia opiekunek. Wystarczy wejść na grupy dla opiekunek, wystarczy poczytać komentarze. Im bardziej pusty łeb tym większe żądania i roszczenia.
I tak sobie myślę, że im lepsze warunki pracy mają opiekunki, większe poczucie bezpieczeństwa tym więcej tracą na własnej godności. Kiedyś J.I.Kraszewski powiedział, że "największa nędza i poniżenie potrafi stać się poszanowania godnym, gdy człowiek je znosi z poczuciem własnego dostojeństwa". Tak...te 14 lat temu, mimo, że miałyśmy tak niewiele to jednak z godnością potrafiłyśmy znosić wszystkie "razy". Potrafiłyśmy docenić każdy drobny gest, każdy uśmiech.
Teraz im więcej opiekunki mają, tym chcą coraz więcej nie bacząc na własną godność.
Oczywiście są też te, którym nie obce jest słowo przyzwoitość, uczciwość, pokora i godność.
/EE/