Polak - Niemiec dwa bratanki :(

Pacjentka z Parkinsonem - wielbicielka Hitlera, a może wielbicielka swojego męża, który był zafascynowany Hitlerem o czym świadczą zdjęcia w domu, dekoracje, ozdoby. Pacjentka z Parkinsonem, ktoś powie biedna, chora, A ta biedna i chora pomiata i poniewiera Polkami.  Przyjdzie mi z Nią zamieszkać i nieść jej pomoc.
Praca zaczyna się od 6 a kończy o 22, a właściwie to nie kończy, bo nocą, co 2 godziny są nawoływania. Bo Ona płaci...bo Polka musi. Bo gdyby Hitler wygrał to by płacić nie musiała.
Pacjentka z zasmarkanym nosem, z brudnymi rękoma gotuje, bo Polki to według niej brudaski. Je można tylko poganiać, napominać bo ugotować nie umieją. Co innego ona....nie zna wprawdzie tymianku ale wie ..co to jest sól..a z nosa kap, kap do niby czystego garnka. Je więc te swoje specjały...wraz z synem, bo tutaj jest także synek, wokół którego też należy pracować. Nie wyprowadza się go tylko do toalety...to jeszcze potrafi. Potrafi też poniżać Polkę, bo dobrze odrobił lekcje mamusi. Jechałam tylko do jednej osoby....Synuś?..no synuś tam tylko jest, ale sam koło siebie robi /znane słowa, znany schemat/. Tak, synuś sam...co najwyżej  podciera sobie tyłek..jeszcze, bo prasowanie, pranie, sprzątanie jego pokoju, jego łazienki to już Polka. Aby Polce nie było za lekko, co 2 tygodnie zarządza gruntowne porządki, z odsuwaniem mebli i kanap.
Powiedział do mnie..."odsuniesz meble"...popatrzyłam i odpowiedziałam...."dobrze, to odsuniesz". Bo z nim się nie dyskutuje, bo on płaci...niech odsuwa myślę sobie. Nagle mówi o oknach...raz na tydzień....Mówię, że mam lęk wysokości, na drabinę nie wejdę. Ale, że mu pomogę....niech wejdzie, ja będę drabinę trzymała, żeby nie spadł. Obiecałam, że pokaże mu jak się okna myje. Że ja chętnie pomogę. Patrzy na mnie spode łba...widzę jak najchętniej to by mnie czymś rąbnął.
Kolejne śniadanie. Pacjentka wydaje dyspozycje...dla Ciebie /dla mnie/ jajko na miękko z wczoraj. Biorę je i jej go podaję, życząc smacznego. Sama biorę duży plaster szynki szwardzwaldzkiej....Nie jestem jej miłośniczką...ale wzrok Niemców jest bezcenny gdy ją biorę ...Może któreś z nich zejdzie na zawał.
W nocy nie wstaję do Niej co 2 godz.. Schodzę tylko jeden raz...jak się obudzę. Ona dzwoni kilka razy...nie słyszę go, bo bejbifon  zostawiłam w łazience, na dodatek ..o czym ich informuję, ogłuchłam....

Gdy wspominam, te niektóre miejsca pracy myślę, kto im dał prawo Polki obrażać. Dlaczego agencje nie reagują?  Często wiedzą, doradzają "proszę nie słuchać", "proszę wpuścić jednym uchem a wypuścić drugim". Czasami odpowiadam agencjom ...aby tutaj przyjechały i mi to zademonstrowały....Jaki będą miały wyraz twarzy....czy będą mi mówić, "że to tylko deszcz pada"?.
Antypolskie uprzedzenia w Niemczech są żywe. Bywam świadkiem, że każde ich potwierdzenie bywa mile widziane.
Czy my opiekunki polskie mamy klauzulę sumienia? A może w takich domach antypolskich nie powinno się pracować? Może agencje w formularzach dla rodzin winny pytać o  ich zapatrywania, stosunek do Polaków? A może winno się karać rodziny niemieckie za antypolskie, rasistowskie zachowania, słowa?
Swoją drogą jaką hańbą musi być dla "hitlerowskich" rodzin zatrudnienie Polaka, któremu trzeba zapłacić. Ich godność cierpi...o ile ją jeszcze mają. Jeszcze parę lat temu moje koleżanki opowiadały o numerach pod pachami podopiecznych, o świętowaniu urodzin Hitlera a mnie się nasuwają wtedy słowa Henryka Worcella z książki "O czym rzeka szepcze w deszczu" ....cyt. Wszędzie pyskują na Hitlera, ale nie dlatego, że stworzył taki potworny system rządów, że zrobił z człowieka niewolnika. Czego mu nie mogą darować, to tylko tego, że nie wygrał wojny.
I opiekunki często do tych ludzi trafiają. Ludzi u których nastąpiło zwapnienie sumienia. Dlatego nie dotrzesz nigdy do jego sumienia. Bo go po prostu nie ma.
/EE/